Branislav Borota

(Bečej 1888. - 1945 Novi Sad.)

Branislav Borota se smatra jednim od najuspešnijih gradonačelnika Novog Sada. Ovu funkciju obavljao je od 1927. godine, a bio je i prvi predsednik opštine do 1936. godine. Branislav Borota je rođeni Bečejac. Podataka o Boroti je relativno malo, ali evo skromnog priloga, još jedne slike u galeriji Bečejaca koje smo zaboravili.

Branislav Borota je rođen u Bečeju 29. avgusta 1888. godine u svešteničkoj porodici. Osnovnu školu je završio u Bečeju, a zatim u Segedinu pohađa gimnaziju i osmogodišnju muzičku školu, odsek za violinu. Upisuje studije prava u Budimpešti gde je diplomirao 1911. godine, i doktorirao 1914. godine, stekavši titulu doktora opšteg prava. Kao student bio funkcioner Kola mladih Srba u Budimpešti.

Po završetku studija radio kao vojni sudija u Budimpešti (1912-1922), a potom se seli u Novi Sad. Sudija Apelacionog i Kasacionog suda u Novom Sadu bio od 1922. do 1924 godine. Karijeru nastavlja kao pravni referent i sekretar Produktne i efektne berze (1924-1927).

Za gradonačelnika Novog Sada postavljen juna 1927. godine, a oktobra 1934. izabran za prvog predsednika opštine i tu funkciju obavljao do kraja 1936, kada je penzionisan.

Za vreme njegovog mandata Novi Sad je počeo da se razvija i dobija savremena urbana obeležja. Reformisana je gradska uprava, a opštinske službe osposobljene za efikasniji rad. Izvedeni su obimni komunalni radovi. Podignuto je više javnih zgrada, među kojima i nekoliko škola i delimično zgrada Banovine. U mnogim ulicama su postavljeni novi kolovozi, preuređena pijaca, bulevarom i drumsko-pešačkim mostom je grad povezan sa Petrovaradinom. Izgrađen je kaćki nasip, isušeno i obezbeđeno od poplava Ratno ostrvo, čime je oko 6.000 jutara plodne zemlje pretvoreno u oranice.

Od 1936. do 1941. se bavio advokaturom. Za vreme mađarske okupacije u Drugom svetskom ratu odbio da položi zakletvu na mađarski ustav, i bio lišen prava da se bavi advokaturom. Posle oslobođenja 1944. godine pa do smrti nalazio se na dužnosti savetnika u Gradskoj štedionici

Prevodio pravnu literaturu sa svetskih jezika. Bio je član masonske lože „Mitropolit Stratimirović“.

Bio osnivač i predsednik Gradske štedionice u Novom Sadu, koja je počela sa radom 1927. godine, predsednik Vodne zadruge u Novom Sadu, počasni predsednik Srpskog narodnog pozorišta, potpredsednik Aero kluba, počasni predsednik Saveza kulturnih društava i Srpskog zanatlijskog pevačkog društva Neven u Novom Sadu, jedan od osnivača Rotari kluba Novi Sad.

Odlikovan je Ordenom Svetog Save III, IV i V stepena i Ordenom Jugoslovenske krune IV stepena.

Bio rezervni kapetan I klase. Ličnim sredstvima sagradio je i održavao spomenik rodoljubima u Novom Sadu. Preminuo je 10. oktobra 1945. godine.

Većina Novosađana ne zna ko je bio čovek koji je sa svojim timom značajno trasirao pravce urbanog razvoja Novog Sada. Bečejci apsolutno ne znaju da je jedan od najuspešnijih gradonačelnika Novog Sada rođen upravo u Bečeju. Zato pišem, možda neko nekad naleti na ovaj tekst.

(Izvori: Enciklopedija Novog Sada, Almanah Dunavske banovine, portali Vesti, 021, Graditeljins, SNP, Facebook, Wikipedia)

Goran Crnojački